Somerset West

Zo 2 uur rijden vanaf Somerset West hadden Brendan zijn vrienden een vakantiehuisje bij een rivier. We hadden besloten daar een nachtje te overnachten voordat we verder gingen naar Somerset West. De reis naar het vakantiehuisje was verschikkelijk, een zandweg zo 1,5 uur lang, zonder iets of iemand tegen te komen, dit was werkelijk in de middle of nowhere. Daar aangekomen in het donker kon ik niet veel zien, maar de volgende ochtend was ik ontroerd door de rivier. Ik open mijn deur en loop naar buiten en realiseer me dat het huisje aan de rivier grenst. De buurjongen was aan het wake-boarden iets wat hier in Z-Afrika heel erg veel gedaan wordt. Nadat we een ontbijtje hebben gemaakt op de braai aan de rivier, zijn we richting de ouders van brendan gereden. Daar aangekomen werden we warm ontvangen, en het was een heerlijke luxe om lekker verwend te worden. Brendans zijn 2 jongeren neefjes Gareth en Kevin waren ook aanwezig en zouden een weekje blijven logeren. Brendan zijn zus Kerry zou de volgende dag aankomen na een half jaar in Londen gewerkt te hebben. Nadat ik mijn spulletjes had uitegepakt en kennis had gemaakt met de familie en honden zijn we uit eten gegaan. De volgende dag was een familie dag en heb ik de hele familie van Brendan ontmoet, was erg gezellig en interessant. Brendan is van engelse afkomst en is gevlucht uit het destijd Rhodesie. Brendan zijn families hadden daar een vele tabaksboerderijen maar onder het bewind van Mugabe hebben ze alles achter gelaten en zijn ze een nieuw leven begonnen in Zuid Afrika. Zo hoor ik de vele verhalen over leeuw aanvallen, buren die door krokidellen zijn opgegeten (jajaa geen grapje) en het mooie maar harde leven op de boerderij. Gelukkig zijn ze hier in Zuid Afrika heel erg tevreden maar zit er een immigratie naar Australia wel aan te komen, mede door de politiek in ZA. Voor mij was nu vakantie aangebroken, na 5 maanden keihard werken nu eindelijk 2 weken de tijd om leuke uitstapjes te doen, zo zijn we naar een van de grootste winkelcentra's van Afrika geweest, hebben we walvissen gezien, ben ik met Brendan en zijn neefjes gaan schaatsen (wat nederlandse cultuur bijbrengen) en zijn we een dagje naar Robben Island geweest waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Dit was wel impressive.

De area waar Brendan woont is vlakbij Paarl en Stellenbosch een zeer bekende wijnstreek in Zuid Afrika, zo bezit de Clarke family een wijnboederij in Paarl en ben ik met zijn zus en moeder een dagje wijn gaan proefen op de boerderij. Als echte wijn aanbidder kon mijn geluk niet op, zoveel mooie wijnen en zo heb ik veel meer geleerd over de achtergrond van wijnen.

We hebben veel musea's bezocht, en ik heb deze 2 weken Cape Town goed leren kennen. Helaas moest ik na 2 weken afscheid nemen van de Clarke Family, en van Brendan. Mijn vliegreis was slecht geregeld, en zo moest ik van Kaapstad naar PE, van PE naar Jo Burg. Van Joburg naar Darfur, Dardur naar Parijs en dan naar Amsterdam, slechts 32 reizen. Het zal wel weer fantastisch zijn om mijn familie en vrienden te zien na zo lange tijd, en gelukkig komt Brendan al over een paar weekjes weer naar Nl.

walvis spotten op weg naar Hermanus




Al voel je dat Kaapstad een westerse invloed heeft, je blijft in Afrika, hier vlak buiten Kaapstad wild in de natuur









Samen met Kerri, Gill en Brendan op de wijnboederij

Schaatsen leren aan Gavin

De tafelberg vanaf de boot naar Robben Island

Sushi eten at the V&A Waterfront in hartje Kaapstad

Ons laatste avondje samen in Somerset West

Afscheidsdinner met opa en oma's

Monkey Land PLettenberg Bay

Omdat onze reis naar Somerset West toch wel zo 9 uur zal duren hebben we besloten om een pauze te nemen in Monkey land. Monkey land is een park waar alle apen van Afrika bijelkaar leven in een groot natuurreservaat. We hebben besloten om een tour te nemen, en wachten buiten om het park in te gaan. Om ons heen springen aapjes van boom tot boom, kleine grote van soort tot soort. Mensen naast ons zitten te eten, en toen ze even niet opletten, had een aapje hun eten al gestolen en zat lekker te eten in de boom. Tijdens onze tour verteld de gids van alles over de apen en laat ons zoveel mogelijk soorten zien. De bavianen die je in Kaapstad veel vind, zijn niet in dit park te vinden, daar het officieel geen aap is maar een half-mens. De baviaan is erg gevaarlijk en zal in dit park alle aapjes uitmoorden. De bavianen in Kaapstad zijn zelfs zo gevaarlijk dat ze regelmatig honden doden, en soms zelfs kleine kinderen het slachtoffer worden van een baviaan. Grappig was dat de koning van Madagascar (de film) met het liedje I want to move it-move it, ook aanwezig was en zich dan ook echt gedroeg als de koning van de apen.

Deze aapjes probeerde in te breken in de keuken van het restaurant

Lion Park

Vrijdagochtend hebben Brendan en ik afscheid genomen van Port-Alfred en zijn we richting Somerset West gereden dit ligt vlakbij Kaapstad. Was toch wel raar om Port Alfred uit te rijden, hier had Brendan dan bijna 2 jaar gewoond, en ik 6 maanden een geweldige tijd gehad. Brendan is nu afgestudeerd commercial piloot en zal verder studeren in Port Elizabeth voordat hij gaat vliegen. Eerst zullen we 2 weken naar zijn ouders vakantie vieren voordat ik op de 22e juli weer terug naar Nederland ga. Nadat Brendan en ik PE zijn voorbijgereden, stoppen we bij een leeuwenpark. OP het eerste gezicht waren dit een beetje modellenleeuwtjes, vergelijken met de leeuwen die ik in de natuur heb gezien. Deze leeuwen kregen eten gevoerd en hoefde zelf niet te jagen, en de spieren van de leeuwen waren niet zo groot als die van in de natuur. In dit park werden de leeuwen voorbereid op het leven in de natuur, en over een aantal jaar zouden ze vrij worden gelaten in game reservaten in Afrika. Er waren ook kleine welpjes in dit park, en Brendan en ik zijn samen in de kooi gegaan om ze te aaien. Gelukkig lagen de welpjes van nu 5 mnd oud te slapen, want hun klauwen waren even groot als mijn hand. Het park lag in een mooi natuurgebied, het is jammer dat er allemaal hekken aanwezig zijn, want dit geeft het zo onnatuurlijk aanzicht. Het was erg lief om de leeuwtjes te aaien. Nadat we met de auto wegreden, door het park, kwamen de leeuwen even geinteresseerd aan de auto ruiken, en voordat we het wisten beet een leeuw de spiegel van Brendans auto kapot, een andere leeuw probeerde zijn ruitenwissers eraf te bijten. Tjsjaaa dus snel wegrijden en onze reis vervolgen naar Somerset West.

Time to say goodbye

Afgelopen week was mijn laatste week op de campus van EISS University! Het was een ontzettend drukke week omdat mijn module afgerond zou worden. Dinsdag was mijn eindpresentatie en ik geloof dat ik nog nooit in mijn leven zo nerveus ben geweest. Al die maanden hard werken moest ik nu over zien te brengen op mensen die zelf in de business zitten. Een journalist van de Talk Of Town de locale courant zou ook aanwezig zijn, de General Manager van onze univesiteit etc. Na goed voorbereiden was het dinsdag dan zover, tijd voor actie. Gelukkig geen grote blunders gemaakt, heb gewoon mijn verhaal kunnen vertellen met af en toe wat prunounciation foutjes, blijf natuurlijk een nederlander:P
Na de presentatie viel alle druk van me af, eindelijk klaar met mijn bachelor dissertation. Zaterdag vertrekt de eerste groep nederlanders terug naar Nederland, onze studie in Zuid-Afrika zit erop. Marjolein blijft nog een aantal maandjes in Zuid-Afrika en ik zal nog 2 weken op vakantie met Brendan. Vrijdagochtend vertrekken we met de auto richting Sumerset West (sub-urb vlakbij Kaapstad) waar ik 2 weken bij Brendan zijn familie zal blijven. 22 juli is het ook tijd voor mij om terug te gaan naar Nederland. Vanmorgen heb ik mijn kamer op de campus leeggehaald, toch wel een heel raar idee, om deze kamer zomteen achter te laten. De foto's zijn van de wand, de kaartjes en mijn kleding zit in de koffer. Toch zie ik heel erg uit naar mijn 2 weken met Brendan in Somerset West en Kaapstad. Brendan is sinds vandaag officeel commercial piloot is sinds vandaag ook klaar met zijn studie, bovendien is hij zuid afrikaans jongste commerial pilot. Morgenvroeg vertrekken we met de auto om 6 uur in de ochtend, planning is om morgenmiddag in Plettenberg Bay te gaan, waar we een nachtje zullen overnachten, en zaterdagmiddag in Somerset West aan te komen. Vanavond wordt het afscheid nemen van Marjolein, Ricardo en al mijn vrienden waar ik het afgelopen half jaar een fantastische tijd mee heb gehad. Ik hou jullie op de hoogte van mijn belevenissen in Kaapstad en omgeving, al weet ik nog niet of ik de mogelijkheid heb tot internet.

Dit is het uitzicht van mijn campus overdag, ik zal dit erg missen als ik weer in Nederland ben

De zon in de morning die opkomt achter de bergen, dit is het uitzicht van mijn campus

Brendan nu commercial pilot

Nog een paar keer met Brendan vliegen, savonds met de ondergaande zon

Port Elizabeth & Rugby

Hier weer even een update van mijn gebeurtenissen in Zuid-Afrika. Afgelopen weekend ben ik samen met Brendan en zijn vrienden uitgenodigd om een rugby wedstrijd te zien. Rugby is erg populair in Zuid-Afrika, waarschijnlijk nog meer dan voetbal in Nederland. Om alvast in de stemming te komen, had Brendan een teamshirtje voor mij gekocht van het zuid-afrikaanse team wat de sprinkbokjes wordt genoemd. Elke universiteit in Zuid-Afrika heeft een eigen rugby team en een school zonder rugbyveld is geen school. Zaterdagochtend zijn we richting Port Elizabeth gereden, waar we meteen al een niet zo leuke ervaring hadden. De wegen in Zuid-Afrika zijn niet zo goed als in Europa en er zijn veel slechte stukken waar wegwerkers druk bezig zijn om de weg te verbeteren. Een auto voor ons reed zo ongeveer 120 km per uur en "raakt" een wegwerker aan de kant van de weg. Op het moment dat we de man aan de kant van de weg zien liggen, zien we dat zijn been eraf gereden is, een niet zo prettig gezicht. De man lag te schreeuwen van de pijn, te wachten op een ambulance die waarschijnlijk pas over een uur arriveerd. Echt verschikkelijk, en de sfeer in de auto was voor de eerst komende uurtjes kalm. Aangekomen in Port-Elizabeth moesten we een Bed&Breakfast zoeken, iest wat niet zo moeilijk moet zijn in een grote stad als PE. AL snel kwamen we erachter dat het een public holiday was, en dat iedereen een lang weekend vrij was. Lang zoeken en nadat we verschillende B&B's hebben bezocht, hadden we dan uiteindelijk een mooi B&B gevonden, een mooie kamer voor een nachtje PE. Om 3 uur begon de wedstrijd, en lopend naar het stadium zag ik iedereen al flink in de stemming voor de wedstrijd. Zuid-Afrika allias de sprinkbokies spelen tegen Schotland. Het stadium was echt huge, voor zo 80.000 man. Zo 35.000 kaartjes voor de wedstrijd waren verkocht. Nadat we een mooi plekje hadden gevonden beginnen we met een soort voorbeschouwing, en hoor ik ineens nederlanders achter mij op de tribune. Blijkt dat het nederlandse rugbyteam tegen Z-Afrika speelt. Grappig, ik wist niet eens dat Nederland een rugby team had. In een stad als PE en of een klein stadje als Port-Alfred zie je niet veel nederlanders, en ik vond het heerlijk om weer eens nederlanders tegen te komen behalve de studenten van EISS. Oke de nederlandse girls hebben flink verloren, en ik moet zeggen dat die zuid-afrikaanse girls heel wat gespierder en groter zijn dan onze nederlandse girls. Ik schrok toen in de mannen van de rugbyteams op het veld zag komen, deze mannen zijn ongelooflijk groot en gespierd. Ik heb veel geleerd tijdens de wedstrijd, weet nu alle spelregels van rugby, en kan een stukje van het zuid afrikaanse volkslied meezingen. Zuid-Afrika heeft gewonnen en de sfeer was echt fantastisch. Opmerkelijk was dat de schotten en afrikanen gewoon gemixt in de tribune zitten. Geen scheiding tussen de verschillende teams en geen gescheld of irritaties. Dit is wel anders dan met voetbal, en rugby is een veel aggresievere sport. Na "onze" overwinning (voel me een echte Zuid-Afrikaan) zijn we uit eten gegaan met wat schotse supporters. Erg gezellig, heerlijk gegeten! Na het eten tijd om het nachtleven van PE in te gaan.
De volgende dag was dan eindelijk tijd voor mijn favo hobby; shoppen. Afgelopen week zijn er een aantal spullen van mijn kamer gestolen. Niet zo leuk, de dader heeft de sleutel van de cleaning ladies gestolen en is zo onze kamer binnen gekomen. Mijn parfum, make-up, ondergoed, kleding, schoenen, alles was weg. Na een politieonderzoek is het nu afwachten, maar de kans is klein dat iets nog terug gevonden wordt, de geschatte totaalwaarde zo rond de 600 euro. Vreemd is dat de dader de laptop, camera, mijn geld en paspoort, vliegtickets heeft laten liggen. Marjolein was afgelopen weekend naar Kaapstad vertrokken en alleen op mijn kamertje vond ik toch niet zo veilig gevoel dus verblijf momenteel in de marina bij Brendan. Om alles een beetje te vergeten, vond ik shoppen wel een goede oplossing. Nadat we nog naar de film waren geweest was het tijd om een vriendin van Brendan op te zoeken in het ziekenhuis.
Dit meisje is van Engeland en reist al een aantal maanden door Afrika. Toen ze 2 weken geleden in Port-Alfred is aangekomen, kende ze wat studenten van de Airschool van Engeland en ging ze met ons mee op stap. Echter ze voelde zich niet lekker, en de volgende dag was ze doodziek. 2 dagen later lag ze in het ziekenhuis in Port-Alfred, in Zimbabwe heeft ze malaria opgelopen. Malaria is te genezen, echter hier in Afrika gaan veel mensen er nog steeds dood aan. Daar ze in een "vreemd" land was heeft de dokter haar naar een public ziekenhuis gestuurd. Hier in Zuid-Afrika heb je 2 soorten ziekenhuizen; prive ziekenhuizen en het public ziekenhuis. Toen haar vrienden haar opzochten in het ziekenhuis lag ze te vechten tegen de dood. Het ziekenhuis was een groot drama, er was een dokter bij haar geweest en ze hadden geen medicijnen voor haar, een vrouw naast haar lag naakt zonder dekens en had haar ontlasting liep over de rand van het bed. Je hoorde voortdurend mensen schreeuwen van de pijn, en een ding was heel zeker, in dit ziekenhuis konden ze niks meer voor je doen. Echt waar dit gezien te hebben was verschikkelijk. Brendan en vrienden hebben meteen actie ondernomen, en hebben haar per direct overgeplaats naar een prive hospital in PE. Hier aangekomen, hebben ze haar goed opgevangen en naar omstandigheden maakt ze het heel erg goed. Als dit meisje nog langer in het ziekenhuis in Port-ALfred was gebleven had ze het niet gehaald. Zo besefte ik maar weer even dat in dit land "geld" het verschil is tussen leven en dood. Het erge is dat de donkere bevolking geen geld heeft om naar een prive ziekenhuis te gaan, en echt waar dan besef je weer even dat je hier in een 3e wereldland leeft. Gelukkig maakt het meisje het goed en gaat ze binnenkort terug naar haar ouders in Engeland.
Terug in Port-Alfred was het voor mij tijd om te studeren, ik ben nu bijna klaar met mijn module, en heb het ongelooflijk druk. Een presentatie en een test en ben zooo zenuwachtig. Gelukkig ging de presentatie goed en moet ik de test even afwachten. OVer 2 weken heb ik mijn eindpresentatie, voor zo 60 man. VOor die tijd zal ik nog heel wat A-4tjes moeten typen. Na deze 2 weken zal ik met Brendan richting Kaapstad vertrekken, en heerlijk vakantie vieren, ik kan echt niet wachjten om weer naar Kaapstad te gaan. Gister heb ik mijn ticket geboekt voor Kaapstad-PE waar ik vanaf PE weer vertrek terug naar Nederland.

EISS Students Awards & Pink Party

Afgelopen week was het dan tijd voor de EISS student awards, wie is nou het populairste meisje van EISS, wie is slechts geklede persoon van het jaar, en welk koppel wint de oddest couple award! Jaah, veel lachen, gieren brullen en vooral het stemmen op de 13 verschillende categorieën was een groot feest. De awards zouden een thema hebben, pink! En de hele week was iedereen druk bezig met inkopen doen. Marjolein en ik hadden het idee als Pink twin, maar rekening houdend met het feit dat we in Port-Alfred zitten, en geen fatsoenlijke kledingzaak hebben, moesten we maar creatief zijn. Uiteindelijk hebben we een roze jurk gevonden in een china store voor 70 Rand, nog geen 10 euro. Wat inkopen doen in de plaatselijke speelgoedwinkel en voila, 2 roze prinsesjes! Vrijdagavond was het dan zover, het was zo leuk te zien, dat iedereen erg zijn best had gedaan. Vooral voor de mannen was het allemaal erg spannend, hoe zie ik er zo min mogelijk gay uit, voor mijn vriend Dereck die overigens gay is, was het een groot snoepjesparadijs……
Marjolein kreeg maar liefst 2 awards deze avond, de mooiste glimlach en samen met Ricardo won ze het leukste koppel award. Ik heb de barbie award gewonnen, de studenten vonden mij het meest girly-girl van de campus, hihi! Een mooi certificaat hangt nu op mijn kamer. Na de awards kregen we een voorstelling van Ricardo- vuurspugen, en is Brendan me op komen halen om naar de Snorting Grunter te gaan, de kroeg in town waar ons feestje gewoon verder ging. Ook daar was de dress code rose en ook onze airschool boys hadden allemaal erg hun best gedaan om er zo pink mogelijk uit te zien. De awards en de pink party was een groot succes, en heeft wat mooie plaatjes opgeleverd! Tot in de vroege vroege ochtend hebben we doorgefeest.

West Beach

Vorige week zondag wat tijd op het prachtige West Beach van Port Alfred doorgebracht. Surfen en zonnen. De zee is momenteel erg koud en zelfs met een surfpak aan had ik het flink koud. De golfen waren erg goed, braken vrij ver in de zee waardoor je niet voortdurend op het strand wordt “gestrand”. Doordat we vrij ver in de zee waren, moesten we de haaien goed in de gaten houden, en Rick en DC met wie ik aan het surfen was hebben 2 haaien onder hun surfbord langs zien komen. Deze haaien vallen geen mensen aan, maar het idee dat er haaien zitten zit me toch niet lekker. Deze jongen zijn opgegroeid met surfen en zijn gewend aan de haaien, in de omgeving Durban waar zij vandaan komen, zit het vol met haaien.Op een gegeven moment zie ik een grote inktvis vlak bij mij surfbord, toen was mijn plezier in de zee toch wel over! Brendan, Rick en DC hebben de inktvis geprobeerd te vangen, maar daar dat toch wel erg gevaarlijk is hebben we er maar wat mooie foto’s van gemaakt op onze onderwatercamera.
Hieronder wat foto-tjes van East Beach!

Het ruwe east beach

Samen met Rick en Dc die ervaren surfers zijn, en me veel geleerd hebben

Samen lunchen met Brendan in Fish River Sun, dit aapje probeerde ons voedsel te stelen