Port Elizabeth & Rugby

Hier weer even een update van mijn gebeurtenissen in Zuid-Afrika. Afgelopen weekend ben ik samen met Brendan en zijn vrienden uitgenodigd om een rugby wedstrijd te zien. Rugby is erg populair in Zuid-Afrika, waarschijnlijk nog meer dan voetbal in Nederland. Om alvast in de stemming te komen, had Brendan een teamshirtje voor mij gekocht van het zuid-afrikaanse team wat de sprinkbokjes wordt genoemd. Elke universiteit in Zuid-Afrika heeft een eigen rugby team en een school zonder rugbyveld is geen school. Zaterdagochtend zijn we richting Port Elizabeth gereden, waar we meteen al een niet zo leuke ervaring hadden. De wegen in Zuid-Afrika zijn niet zo goed als in Europa en er zijn veel slechte stukken waar wegwerkers druk bezig zijn om de weg te verbeteren. Een auto voor ons reed zo ongeveer 120 km per uur en "raakt" een wegwerker aan de kant van de weg. Op het moment dat we de man aan de kant van de weg zien liggen, zien we dat zijn been eraf gereden is, een niet zo prettig gezicht. De man lag te schreeuwen van de pijn, te wachten op een ambulance die waarschijnlijk pas over een uur arriveerd. Echt verschikkelijk, en de sfeer in de auto was voor de eerst komende uurtjes kalm. Aangekomen in Port-Elizabeth moesten we een Bed&Breakfast zoeken, iest wat niet zo moeilijk moet zijn in een grote stad als PE. AL snel kwamen we erachter dat het een public holiday was, en dat iedereen een lang weekend vrij was. Lang zoeken en nadat we verschillende B&B's hebben bezocht, hadden we dan uiteindelijk een mooi B&B gevonden, een mooie kamer voor een nachtje PE. Om 3 uur begon de wedstrijd, en lopend naar het stadium zag ik iedereen al flink in de stemming voor de wedstrijd. Zuid-Afrika allias de sprinkbokies spelen tegen Schotland. Het stadium was echt huge, voor zo 80.000 man. Zo 35.000 kaartjes voor de wedstrijd waren verkocht. Nadat we een mooi plekje hadden gevonden beginnen we met een soort voorbeschouwing, en hoor ik ineens nederlanders achter mij op de tribune. Blijkt dat het nederlandse rugbyteam tegen Z-Afrika speelt. Grappig, ik wist niet eens dat Nederland een rugby team had. In een stad als PE en of een klein stadje als Port-Alfred zie je niet veel nederlanders, en ik vond het heerlijk om weer eens nederlanders tegen te komen behalve de studenten van EISS. Oke de nederlandse girls hebben flink verloren, en ik moet zeggen dat die zuid-afrikaanse girls heel wat gespierder en groter zijn dan onze nederlandse girls. Ik schrok toen in de mannen van de rugbyteams op het veld zag komen, deze mannen zijn ongelooflijk groot en gespierd. Ik heb veel geleerd tijdens de wedstrijd, weet nu alle spelregels van rugby, en kan een stukje van het zuid afrikaanse volkslied meezingen. Zuid-Afrika heeft gewonnen en de sfeer was echt fantastisch. Opmerkelijk was dat de schotten en afrikanen gewoon gemixt in de tribune zitten. Geen scheiding tussen de verschillende teams en geen gescheld of irritaties. Dit is wel anders dan met voetbal, en rugby is een veel aggresievere sport. Na "onze" overwinning (voel me een echte Zuid-Afrikaan) zijn we uit eten gegaan met wat schotse supporters. Erg gezellig, heerlijk gegeten! Na het eten tijd om het nachtleven van PE in te gaan.
De volgende dag was dan eindelijk tijd voor mijn favo hobby; shoppen. Afgelopen week zijn er een aantal spullen van mijn kamer gestolen. Niet zo leuk, de dader heeft de sleutel van de cleaning ladies gestolen en is zo onze kamer binnen gekomen. Mijn parfum, make-up, ondergoed, kleding, schoenen, alles was weg. Na een politieonderzoek is het nu afwachten, maar de kans is klein dat iets nog terug gevonden wordt, de geschatte totaalwaarde zo rond de 600 euro. Vreemd is dat de dader de laptop, camera, mijn geld en paspoort, vliegtickets heeft laten liggen. Marjolein was afgelopen weekend naar Kaapstad vertrokken en alleen op mijn kamertje vond ik toch niet zo veilig gevoel dus verblijf momenteel in de marina bij Brendan. Om alles een beetje te vergeten, vond ik shoppen wel een goede oplossing. Nadat we nog naar de film waren geweest was het tijd om een vriendin van Brendan op te zoeken in het ziekenhuis.
Dit meisje is van Engeland en reist al een aantal maanden door Afrika. Toen ze 2 weken geleden in Port-Alfred is aangekomen, kende ze wat studenten van de Airschool van Engeland en ging ze met ons mee op stap. Echter ze voelde zich niet lekker, en de volgende dag was ze doodziek. 2 dagen later lag ze in het ziekenhuis in Port-Alfred, in Zimbabwe heeft ze malaria opgelopen. Malaria is te genezen, echter hier in Afrika gaan veel mensen er nog steeds dood aan. Daar ze in een "vreemd" land was heeft de dokter haar naar een public ziekenhuis gestuurd. Hier in Zuid-Afrika heb je 2 soorten ziekenhuizen; prive ziekenhuizen en het public ziekenhuis. Toen haar vrienden haar opzochten in het ziekenhuis lag ze te vechten tegen de dood. Het ziekenhuis was een groot drama, er was een dokter bij haar geweest en ze hadden geen medicijnen voor haar, een vrouw naast haar lag naakt zonder dekens en had haar ontlasting liep over de rand van het bed. Je hoorde voortdurend mensen schreeuwen van de pijn, en een ding was heel zeker, in dit ziekenhuis konden ze niks meer voor je doen. Echt waar dit gezien te hebben was verschikkelijk. Brendan en vrienden hebben meteen actie ondernomen, en hebben haar per direct overgeplaats naar een prive hospital in PE. Hier aangekomen, hebben ze haar goed opgevangen en naar omstandigheden maakt ze het heel erg goed. Als dit meisje nog langer in het ziekenhuis in Port-ALfred was gebleven had ze het niet gehaald. Zo besefte ik maar weer even dat in dit land "geld" het verschil is tussen leven en dood. Het erge is dat de donkere bevolking geen geld heeft om naar een prive ziekenhuis te gaan, en echt waar dan besef je weer even dat je hier in een 3e wereldland leeft. Gelukkig maakt het meisje het goed en gaat ze binnenkort terug naar haar ouders in Engeland.
Terug in Port-Alfred was het voor mij tijd om te studeren, ik ben nu bijna klaar met mijn module, en heb het ongelooflijk druk. Een presentatie en een test en ben zooo zenuwachtig. Gelukkig ging de presentatie goed en moet ik de test even afwachten. OVer 2 weken heb ik mijn eindpresentatie, voor zo 60 man. VOor die tijd zal ik nog heel wat A-4tjes moeten typen. Na deze 2 weken zal ik met Brendan richting Kaapstad vertrekken, en heerlijk vakantie vieren, ik kan echt niet wachjten om weer naar Kaapstad te gaan. Gister heb ik mijn ticket geboekt voor Kaapstad-PE waar ik vanaf PE weer vertrek terug naar Nederland.