Fish River Sun

Zondag was iedereen weer terug op de campus, inclusief mijn beste maatje Marjolein. Marjolein en ik hadden zoveel te bespreken, en hebben uren aan elkaar gepraat. Zondag ochtend heb ik voor het eerst weer gehockeyd en had ik beter niet kunnen doen, heb namelijk dagen last gehad van spierpijn en na een half uur, was ik totaal uitgeput, heb niet zo goede conditie momenteel, en heb met mezelf afgesproken wat vaker te rennen langs het strand. Maandagochtendvroeg stond er een taxi voor onze deur en was het tijd om te gaan werken, deze week zouden we heel wat uurtjes gaan maken in Fish River Sun. Fish River Sun is een van de beste golfresorts van Afrika. Maandagochtend hebben we de general manager ontmoet en de human resourse manager, en onze week zal onderverdeeld zijn in verschillende afdelingen. Dinsdag zouden Marjolein en ik in de keuken moeten doorbrengen, woensdag en donderdag stond voornamelijk uit restaurant, vrijdag housekeeping en de zaterdag het front office. De week werken in Fish River Sun was erg leerzaam, maar ongelooflijk intensief en zwaar, 6 dagen achter elkaar werken van zonsopgang tot zonsondergang en vooral door de vele impressies was het een erg zware week voor ons. S’ochtends vroeg woonde we de management meetings bij en hier hebben we erg veel van kunnen leren. We merkten al snel dat de gasten erg geïnteresseerd in ons waren, uiteraard hoor je een accent aan ons engels, en dat we dan helemaal van de andere kant van de wereld kwamen vond iedereen erg leuk. Zaterdag onze laatste dag in het front office was vrij lastig, dit vooral door een taalbarrière, veel gasten spreken Xulu, Lesotho of Zulu en spreken vrij slecht engels of engels met een accent, dit maakt het soms lastig om gasten te kunnen helpen. Onze week was voornamelijk het manage van activiteiten, het management wilde niet dat wij zelf het werk zouden doen, dit betekend, bijvoorbeeld in de keuken, manage dat het eten op tijd komt, zorgen dat alles op rolletjes verloopt en niet zelf eten klaarmaken. Toch zal ik nooit echt een goede manager zijn, ik wil altijd teveel zelf doen, en vind het juist leuk om het personeel te helpen. Ik voelde me niet echt op me gemakt met het manage van de werknemers, die mensen werkten er al vele jaren, en dan komt er zo snotneus van 19 jaar die hun even zal vertellen wat ze moeten doen, echt verschrikkelijk vind ik dat. Schokkend voor mij was al het personeel , ze zijn zo ongetraind en kunnen eigenlijk echt niks zelf doen, hierbij bedoel ik niet het management maar de werknemers in de keuken, restaurant, housekeeping etc. Blanke afrikanen zijn overigens het management, en je ziet geen blanke mensen een “lagere”positie hebben. De locale bevolking doet de rest, en werkt teveel uren, voor zo 100 euro per maand, en dat is erg hoog, vergelijken met andere hotels. De vrouwen hebben vooral een erg hard bestaan, vaak veel kinderen thuis, mannen zijn drankverslaafd of zijn ziek, en ze werken 12 uur per dag, maken veel overuren en worden niet gerespecteerd. Toch vond ik het bijzonder hoe het management er van alles aan deed om het personeel te trainen, bij een werknemersvergadering, gingen ze veel sociale problemen behandelen wat voor ons zelfsprekend is maar van die mensen vrij lastig. Zo werden ze betrokken bij de omzet van de maand en werd verteld of ze het goed en of slecht hebben gedaan, dit is belangrijk om het personeel bij het bedrijf te betrekken. Ook was er een slide op de powerpoint of verdrinken, wat is het eigenlijk verdrinken, dit is als je onder water komt en geen lucht meer in je longen krijgt.Ik was verbaasd bij dit, maar merkte meteen dat de werknemers aandachtig luisterde, voor hun was dit interessant, hoe kan je verdrinken voorkomen,en hoe kan je je kinderen beschermen tegen verdrinken. Ze werden gewaarschuwd voor de gevaarlijke oceaan enz. De vergadering had een niveau van een kind van 7, en toen besefte ik pas hoe moeilijk het is om met mensen te werken die nooit in hun leven hebben mogen of kunnen leren. De donkere bevolking is in de geschiedenis dom gehouden, en dit is in hun cultuur gekomen. Toch spraken veel mensen me tegen, die noemden als voorbeeld Nelson Mandela, die ook uit een township kwam, maar gewoon de kans had om zichzelf te ontwikkelen. Toch zie ik dat meer als een uitzondering en geloof ik echt dat de mensen niet gewend zijn om te leren, en zich te ontwikkelen en dat ze hun situatie geaccepteerd hebben. De laatste jaren zijn de voorzieningen voor de arme mensen verbeterd en ik blijf hopen op verbetering, vooral voor het AIDS virus, een bedrijf als Halyards of Fish River sun heeft elke maand 3 begrafenissen, en zijn eigenlijk altijd op zoek naar nieuwe mensen, simpelweg doordat hun werknemers dood gaan aan AIDS. Goed ding is dat overal in de werknemersruimte pamfletten hangen met gebruik Condoom, en werd uitgelegd wat je moet doen om te voorkomen dat je AIDS krijgt. AIDS is vrij goed mee te leven, maar door de slechte leefomstandigheden sterven teveel mensen aan simpele dingen als keelontsteking, of een verkoudheid.
Mijn laatste dag was verschrikkelijk druk en ik was blij zaterdagavond weer op de campus terug te zijn, wat uurtjes te slapen, zondag zou ik alweer vertrekken naar Alicedale, dit keer werken in een game reserve Shamwari.

Gasten opvangen bij de entree


Even pauze

Het golfresort zwembad met op de achtergrond de lodges

Druk bezig breakfast te organiseren



De werknemers zijn ongelooflijk aardig, deze foto is met een van de kamermeisjes




De golfbaan, met op de achtergrond de Indische Oceaan



Marjolein en ik helemaal kapot na 6 dagen werken en teveel uren maken, even wat bijslapen voor een managementmeeting

Tijdens de werknemersvergadering....het leuke is dat de middelste persoon een man is, de 2 buitenste zijn 2 typisch afrikaans gebouwde vrouwen